συνεπιθέτης

ὁ, Α [συνεπιτίθεμαι]

1. αυτός που συνεργεί σε επίθεση εναντίον κάποιου

2. (σε επιστολή χάριν αστεϊσμού) ύπουλος άνθρωπος («προσαγορεύω τὰ τέκνα σου... καὶ Ἀσάειν τὸν συνεπιθέτην», πάπ.).